از امروز فصل جدیدی توی زندگیم شروع میکنم. اینم آخرین پست من تو این وبلاگ هست. در صورتی که ایمان دوست داشته باشه میتونه اینجا چیزایی که دوست داره رو بنویسه منم با کمال میل این وبلاگ ناقابل رو بهش تقدیم میکنم.
از تمام دوستانی که تو این مدت من رو تحمل کردند و نوشته های من رو خوندند مخصوصا مسی تشکر میکنم و براشون آرزوی پیروزی و سربلندی دارم.
این وبلاگ تو مدت حیات خودش اسمای متفاوتی داشته باتناسب به این اسما اتفاقای زیادی برام افتاده، هر کدوم از این اسما خاطره ای در پشت خودش داره.
تنها ترین خاک خدا :
دلت یه شوره زاره
کویر بی بهار
کِی باغبون عاقل
تو شوره گل میکاره؟
از شوره گل از گل وفا
هرگز مجوی
دیگه برام از زندگی
قصه مگو
با وعده های رنگی
به بوسه دروغین
دل من و ربودی
تو با فریبت از نو
دریچه های غم رو
به روی من گشودی
از شوره گل از گل وفا
هرگز مجوی
دیگه برام از زندگی
قصه مگو
از عشق پاکم خسته ای
با هرکسی نشسته ای
چشم دلت رو بسته ای
نگویم رو این درد و غم
که تو دیگر به چشم من
عروسک شکسته ای
از عشق پاکم خسته ای
با هرکسی نشسته ای
چشم دلت رو بسته ای
از شوره گل از گل وفا
هرگز مجوی
دیگه برام از زندگی
قصه مگو
ایستاده در باد :
چه گویم، چه ها دیده ام سالها
اسیرانه نالیده ام سال ها
کلامی پسند دلم ای دریغ
نه گفتم، نه بشنیده ام سالها
من آن شمع خود سوز زندانیم
که دزدانه تابیده ام سالها
چو ابر پریشان در کوهسار
چه بیهوده باریده ام سالها
در این بوستان در خور آتش است
گیاهی که من چیده ام سالها
ز بی مقصدی چون یکی گردباد
به هر سوی گردیده ام سالها
ز لبهای من خنده هرگز مجوی
من این سفره بر چیده ام سالها
دیگه این پست داره خیلی طولانی میشه.
از این همه حروف بیگانه ت ، ط و ه، ح و ز، ظ، ض و ث، س، ص، خسته شدم. پس از این به بعد سعی می کنم از هروف ازافی استفاده نکنم و همه چیز رو فقط با یکی از این هروف بنویسم. مخسوسا اگر اون کلمه ها اربی (Arabi) باشه.
شاد و سر بلند باشید.
مطلب زیر رو از وبلاگ من یک اسکیزو فرن هستم براتون انتخاب کردم. خداییش خیلی باحال مینویسه
من برام سواله که چرا همه ترمز ماشینهاشون رو جلو پای خانوما امتحان میکنن و گاز ماشیناشون رو جلوی پای آقایون؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
می خواستم بگم
بدبخت کسیه که هیچ دوستی نداره.
بدبخت تر از اونُ کسیه که دوستش رو از دست میده.
این حرف رو برای این میزنم که ...
اصلا ولش کن هیچی