یعنی چی؟

بیرون داره باد میاد و من هنوز ایستادم. تنهایی شاید یه راهه، راهیه تا بینهایت. قصه همیشه تکرار هجرت و هجرت و هجرت. پس من نباید بایستم، بدوم، برم، بپرم.

من مهراوه نیستم مهرهم نیستم. مهر و مهراوه آدمهای بزرگی بودند که من نمیتونم بهشون برسم.

تو نمی دانی که روز گار چقدر کوتا ه است. و همیشه نمی توان شانه به شانه دوست در زیر باران قدم زد و سیب ها و پرنده هایی که بر شاخه ها نشسته اند شمرد. اگر میدانستی هیچ گاه مرا با غمهایم تنها نمی گذاشتی. همیشه نمی توان،  دست دوست را گرفت و به قله هایی برد که در دو قدمی خدا ایستادهاند. تو نمی دانی که اگر می دانستی،  شاید ،  کاش،  اگر، ای کاش.

بیان شده توسط صبا.