سلام.
امروز میدونم که منم ممکنه تو نوشته هام اشتباه تایپی داشته باشم یا غلط املایی. زندگی مثل گذاشتن یه پست جدید تو بلاگ هست. ه چی بیشتر براش وقت بزاری بهتر از آب در میاد. ولی هیچ تضمینی وجود نداره که یه پست که شاید براش ۱ ساعت وقت گذاشته باشی بهتر از یه پست ۵ دقیقه ای جواب بده. یه دفعه میبینی یه جمله برات ۱۰ تا کامنت میاره یه دفعه میبینی ...
یه روز از عشق میگی همه میگن طرف جو گرفتتش فردا از زندگی میگی طرف آدمه. یه روز از خشونت میگی همه میگن بابا طرف آدم حسابیه.
ولی خیلی وقته منتظر یه کامنت مخصوص هستم. که هنوز برام نرسیده. شاید کمی پایین تر از تنها ترین خاک خدا باشه
مگه نه مسی؟؟؟؟
خیلی وقته که از یه نفر خبر ندارم. شاید همه چیز خوب پیش بره شاید هم همه چیز به هم بریزه. باید به بعضی سوالها جواب بدم ولی هنوز نمیدونم این سوالها چی هستند.
منم منتظر یه پیام مخصوصم بعضی وقتها فکر می کنم
خیلی خوبه اگه ثا آخر عمرم منتظر بمونم
والا آدم چی بگه ..منو خواهشن قاطیه این ماجراها نکن ..من تو موضوعات خونوادگی دخالت نمی کنم
سلام حسام . می دونی اصلا برای من مهم نیست که کسی برام کامنت بذاره یا نه! ولی یه موقع دوست داری اونی که می خوای بیاد و یه کامنت بذاره.حس غریبیه ...امیدوارم هر چی زودتر سر و کلش پیدا شه...در ضمن نوشته هات چه با غلط املایی، چه عاشقانه ، چه هلهلکی ، همش قشنگه . موفق باشی .
من منتظر مممممممم بابا!!!!!!!!!!!!!! کجایی حسام.
انتظار شکننده لحظات آسایش است
اما...